- مشخصات کتاب
- زمزمههای آسمانی
- صلوات (برای سال پیامبر اعظم صلیاللهعلیهوآله)
- معراج سبز (حیّ علی الصلوة)
- صبح و سلام
- با شقایقها (پابهپای شهیدان دفاع مقدس)
- زخم زیتون
- از دریچه زمان
- اشاره
- سالروز ازدواج حضرت علی علیهالسلام و حضرت فاطمه علیهاالسلام
- میلاد حضرت عیسی مسیح علیهالسلام
- شهادت امام محمدباقر علیهالسلام
- سالروز تشکیل نهضت سوادآموزی
- روز عرفه و نیایش
- شهادت مسلم بن عقیل
- عید سعید قربان
- ولادت حضرت امام هادی علیهالسلام
- توطئه استکباری کشف حجاب توسط رضاخان پهلوی
- درگذشت جهان پهلوان تختی
- عید سعید غدیرخم
- قیام خونین مردم قم
- شهادت میرزا تقیخان امیرکبیر
- شهادت میثم تمار رحمهالله
- روز مباهله پیامبر اسلام صلیاللهعلیهوآله با مسیحیان نجران
- تو را من چشم در راهم (به آستان حضرت ولیعصر(عج))
فصلنامه اشارات - شماره 92
مشخصات کتاب
اشارات 92
عنوان و نام پدیدآور:اشارات[پیایند: مجله]
مشخصات نشر:قم؛ تهران؛ مشهد: مرکز پژوهشهای اسلامی صدا و سیما، 1384 -
فاصله انتشار:ماهانه
شاپا:1735-7403
شاپای اشتباه:1735-7402
یادداشت:این نشریه در بعضی از شماره ها با توجه به ایام خاص با عنوان "اشارات ایام" منتشر می شود.
یادداشت:صاحب امتیاز: اداره کل پژوهش های اسلامی رسانه
مدیرمسئول: داوود رجبی نیا
سردبیر: علی حسینی ایمنی
مدیرمسئول دوره جدید: علیرضا رنجبر
عنوان دیگر:اشارات ایام
موضوع:ادبیات فارسی -- نشریات ادواری
ادبیات فارسی-- قرن14--نشریات ادواری
اسلام و ادبیات-- نشریات ادواری
شناسه افزوده:رجبی نیا، داود، 1347 -، مدیر مسئول
حسینی ایمنی، سیدعلی، 1351 -، سردبیر
شناسه افزوده:صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران. مرکز پژوهشهای اسلامی
رده بندی کنگره:PIR4001
رده بندی د...:906205/0فا8
شماره کتابشناسی ملی:1304711
دسترسی و محل الکترونیکی:Esharat@IRIB.ir
زبان متن نوشتاری یا گفتاری و مانند آن:فارسی
ص: 1
زمزمه های آسمانی
تشنه محبت تو/معصومه داوودآبادی
یا رحیم! شعله های پیچیده در جانم را تنها رود مهربانی تو خاموش خواهد کرد.
زخم خورده تر از همیشه به درگاهت پناه آورده ام و می دانم که یادت، التیام بخش همه دردهاست.
رنجورم و تنها، سرگردانم و از راه مانده؛ به ساحلی می مانم که دریای عاصی، هزاران بار بر پیکرش پا کوبیده باشد. در کویری ترین فرصت هایم، تشنه، جرعه ای از محبت تو را می جویم یا ارحم الراحمین!
امید دل های بی پناه
یا نور! کوچه های تاریک روزهایم را با چراغ نام تو روشن نگه داشته ام. می خوانمت؛ بلندتر از همیشه. صدایت می کنم، در حجم افق های مه آلودی که چشم اندازم را تیره کرده اند.
ای امید دل های بی پناه! گناهان بی شمارم را سر بر دیوار می کوبم و در غروبی چنین دلگیر، امیدوار طلوع خورشید بخشایشت هستم. روشنم کن و جاری؛ چون رودی که آفتاب در چشمانش خانه کرده است یا نُورٌ عَلی نُورٍ!
قرار من تویی
ای فریادرس رنجدیدگان و دردمندان! پاسخ این همه دست بلند شده بر آسمان، لطف بی منتهای توست. این چشم های اشک ریز، به سمت پنجره های رحمت تو خیره مانده اند. خدایا!